Toen ik in juli het kantoor van Mojo Vision bezocht, hield ik de slimme augmented reality-contactlens ongeveer 2,5 cm voor mijn oog om de functies uit te proberen, waarbij ik een cursor door de ruimte voor me verplaatste door de lens te bewegen. Omdat ik de contactlens niet kon dragen, gebruikte ik een virtual reality-headset om de eye-tracking-technologie en demo-apps te testen, waarbij ik een kleine cursor stuurde door simpelweg mijn oog te bewegen. Ik kon lezen van een digitale teleprompter die een reeks woorden liet zien terwijl ik mijn oog bewoog, en ik kon ook de kamer rondkijken om pijlen te zien die naar het noorden en westen wezen, ontworpen om eventuele gebruikers te helpen met navigatie buitenshuis.
Om op een van de apps te ‘klikken’ die rond een cirkel voor me zweefden, keek ik gewoon een extra seconde naar een klein tabblad naast de app. Cijfers en tekst verschenen in mijn bovenste gezichtsveld, die mijn fietssnelheid lieten zien, zeggen, of het weer weergeven, of me informatie gaven over een aanstaande vlucht. Om de app te sluiten, zou ik een volle seconde wegkijken van die informatie.
Technologen praten al jaren over wat het volgende computerplatform zal zijn, een decennium nadat mobiele apparaten desktopcomputers vervingen als onze primaire toegangspoort tot internet. Meta CEO Mark Zuckerberg zet zijn weddenschappen op de metaverse, een volledig meeslepende virtuele wereld die via een headset wordt betreden.
Maar ik denk dat de grotere verschuiving zal zijn naar augmented reality, waarbij een bril of contactlenzen informatie over de wereld om ons heen weergeven, zodat we zowel de online als de echte wereld tegelijk kunnen zien. Als er iets is dat mensen graag doen (zij het in veel gevallen slecht), dan is het wel multitasken. Telefoons zullen meer gaan lijken op miniservers die alle verschillende apparaten coördineren die we steeds vaker op ons lichaam zullen dragen: oordopjes, horloges en binnenkort brillen, het nieuwste stukje in de puzzel van onzichtbaar computergebruik.
De lenzen van Mojo Vision zijn een technisch wonder en misschien wel een van de meest ambitieuze hardwareprojecten in Silicon Valley van vandaag. Het bedrijf moest zijn eigen chemicaliën en plastic verbindingen ontwikkelen waarmee een oogbol zou kunnen ademen door een lens bedekt met elektronica. Toen ik de lens in mijn hand hield, was hij merkbaar dik en groot genoeg om voorbij de iris te steken en delen van het oogwit te bedekken.
“Het is niet oncomfortabel”, zegt David Hobbs, senior director productmanagement van de startup die verschillende prototypes heeft gedragen.
De lens bevat negen titaniumbatterijen van het soort dat normaal wordt aangetroffen in pacemakers en een flexibel circuit dat smaller is dan een mensenhaar en dat alle stroom en gegevens voor het scherm levert. Een licht bolle spiegel weerkaatst het licht van een kleine reflector, waardoor het scherm wordt vergroot door de mechanica van een telescoop te simuleren. Van een paar meter afstand ziet dat kleine scherm eruit als een speldenprikje. Maar toen ik beter door de lens keek, kon ik een video van Baby Yoda bekijken, een beeld dat net zo helder en boeiend was als elke video die ik op een scherm had gezien.
Ik kan me voorstellen dat mensen op deze ene dag TikTok-video’s bekijken, maar Mojo Vision wil dat de lens praktisch wordt gebruikt. De informatie die op uw oog wordt weergegeven, moet “zeer strakke, snelle, snelle fragmenten” zijn, zei Steve Sinclair, senior vice-president product en marketing. Toch is het bedrijf aan het uitzoeken “hoeveel informatie is te veel informatie”, aldus Sinclair, die eerder werkte in het productteam van Apple Inc. dat de iPhone ontwikkelde.
Voorlopig werkt Mojo Vision aan een lens voor slechtziende mensen die gloeiende, digitale randen over objecten laat zien om het gemakkelijker te maken om die objecten te zien. Het test ook verschillende interfaces met bedrijven die hardloop-, ski- en golf-apps voor telefoons maken, voor een nieuw soort handsfree weergave van activiteiten. Sinclair zegt dat consumenten, behoudens wettelijke vertragingen, in minder dan vijf jaar een Mojo-lens met een op maat gemaakt recept kunnen kopen. Dat kan een ambitieuze tijdlijn zijn, aangezien andere augmented reality-projecten vertraging hebben opgelopen of, zoals Google Glass, de hype niet hebben waargemaakt.
Alfabet Inc., het moederbedrijf van Google, kon ook geen slimme contactlens voor medisch gebruik leveren(1), maar over het algemeen hebben grote technologiebedrijven een groot deel van de ontwikkeling rond virtual en augmented reality gestimuleerd. Apple werkt aan lichtgewicht augmented reality-brillen die het later dit decennium wil uitbrengen, meldt Bloomberg News. Ergens volgend jaar wordt ook verwacht dat het een mixed-reality-headset zal lanceren, die het in mei aan zijn raad van bestuur liet zien. Facebook domineert momenteel de verkoop van virtual reality-apparaten met zijn Quest 2-headset, maar het racet ook om zijn eerste augmented-reality-bril in 2024 te lanceren, volgens een rapport van april in The Verge.
Waarom duurt augmented reality langer? Omdat het digitale elementen versmelt met fysieke objecten in een zicht dat constant in beweging is. Dat is een complexe taak die veel rekenkracht vereist. Toch betekent onze wens om ten minste één voet in de echte wereld te houden, dat we op de lange termijn waarschijnlijk meer tijd in augmented reality zullen doorbrengen.
De grote vraag is hoe je een balans kunt vinden tussen aanwezig zijn in het echte leven en constant digitale informatie zien. Tegenwoordig duurt het een paar seconden om een telefoon te pakken, een app te starten en een taak op het scherm uit te voeren. In de toekomst kunnen we een app openen door er gewoon een seconde langer naar te kijken. Dat zal allerlei netelige kwesties opwerpen rond verslaving en hoe we omgaan met de wereld om ons heen.
Sinclair zegt dat diezelfde vraag jaren geleden bij hem opkwam toen hij aan de iPhone werkte. “Ik kan niet zeggen hoe we bij Mojo dat volledig kunnen verzachten”, zei hij. “Maar de trend gaat in die richting, dat mensen direct toegang krijgen tot informatie.”
Of het nu met contactlenzen of een bril is, het menselijk oog zal wijzen op een wereld die zwemt in meer digitale informatie dan ooit tevoren. Onze hersenen zullen veel moeten wennen.
Meer van Bloomberg Opinie:
Sorry Zuckerberg, de Metaverse zal Zoom niet vervangen: Parmy Olson
De hele wereld zou kunnen doen met een vroege iPhone: Tim Culpan
Wie heeft de regering nodig om naar Venus te gaan?: Adam Minter
(In de 9e alinea wordt de beschrijving van de lens verduidelijkt.)
(1) Google kondigde in 2014 een samenwerking aan met Novartis om een slimme contactlens met glucosedetectie te ontwikkelen. Vier jaar later zei Verily, de life sciences-divisie van Alphabet, dat het het project had geannuleerd.
Deze column weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de redactie of Bloomberg LP en zijn eigenaren.
Parmy Olson is een columnist van Bloomberg Opinion over technologie. Ze is voormalig verslaggever voor de Wall Street Journal en Forbes en is auteur van ‘We Are Anonymous’.
Meer van dit soort verhalen zijn beschikbaar op bloomberg.com/opinion
0 Comments