de Metaverse door Matthew Ball

• In “The Metaverse” biedt Matthew Ball een vermakelijke gids voor de komende alternatieve virtuele wereld.
• Het boek is optimistisch over de potentiële impact van de metaverse, maar beschrijft monumentale obstakels die hem in de weg staan.
• Dit is een opinierubriek. De geuite gedachten zijn die van de schrijver.

De polarisatie van het huidige tijdperk reikt veel verder dan de traditionele politiek en betreft zaken als smaak, technologie, milieu en economie. Het resultaat is een toenemend onvermogen om deel te nemen aan een maatschappelijk debat over een aantal onderwerpen die belangrijke implicaties hebben voor onze collectieve toekomst. De titel van een nieuw boek dat de potentiële impact van virtual en augmented reality-technologieën onderzoekt – “The Metaverse: And How It Will Revolutionize Everything” – lijkt deze neiging tot polemiek en hyperbool te weerspiegelen.

Maar gelukkig toont het boek – geschreven door consultant en investeerder Matthew Ball, de voormalige global head of strategy voor Amazon Studios – aan dat een echte gelovige nog steeds een betekenisvolle bijdrage kan leveren aan ieders begrip van een belangrijk onderwerp.

Ball bereikt deze prestatie door duidelijk en transparant te zijn over zijn aannames en zijn discussie te baseren op echte gegevens en feiten. Zijn analyse slaagt er vervolgens in om logica, humor en een gepaste mate van scepsis te integreren met betrekking tot de meest extreme claims, vaak gemaakt door mensen met gevestigde belangen. Het resultaat is een onderhoudende en tot nadenken stemmende gids voor de komende alternatieve virtuele wereld die onmisbaar zou moeten blijken voor niet alleen gebruikers en ontwikkelaars, maar ook voor investeerders, concurrenten en regelgevers.

“The Metaverse” is georganiseerd in drie delen die op hun beurt uitleggen wat het is, wat nodig is om het daadwerkelijk te laten komen

bestaan ​​en, ten slotte, waarom het ons iets zou kunnen schelen.

De term ‘metaverse’ zelf werd 30 jaar geleden bedacht in een sci-fi-roman genaamd ‘Snow Crash’ van Neal Stephenson. Ondanks dat het al zo lang bestaat, is er nog steeds weinig consensus over wat het precies is. Ball suggereert dat dit gedeeltelijk kan zijn omdat juist de bedrijven die de metaverse het meest zien als zowel een bedreiging als een kans voor hun bestaande bedrijven – Facebook en Microsoft zijn extreme voorbeelden – elk sterk tegenstrijdige definities voorstelt die passen bij “hun eigen wereldbeeld en/of de mogelijkheden van hun bedrijven.” De resulterende verwarring stimuleert de samensmelting van deze concepten met blockchain en Web 3.0, wat “The Metaverse” bijzonder goed ontwart.

De bijna 50-woorddefinitie van de metaverse die door Ball wordt aangeboden, is misschien een mondvol, maar het benadrukt nuttig alle belangrijke kenmerken die nodig zijn om een ​​alomtegenwoordig, volledig functioneel virtueel 3D-ecosysteem op te zetten dat plaats biedt aan een onbeperkt aantal gelijktijdige deelnemers. Ball onderzoekt nauwkeurig de technische en praktische beperkingen voor het realiseren van elk van deze essentiële kenmerken. Deze oefening kan voor sommigen te pijnlijk gedetailleerd overkomen – het langste hoofdstuk onderzoekt de betalingsmechanismen die nodig zijn om een ​​parallelle metaverse economie te ondersteunen – maar het is van cruciaal belang voor een goed geïnformeerd beeld van wat de metaverse eigenlijk kan zijn.

Ondanks zijn algehele optimisme over de uiteindelijk revolutionaire impact van de metaverse, bagatelliseert Ball de monumentale technologische obstakels voor het bereiken van deze visie niet. “De komst ervan blijft ver weg”, geeft Ball toe, “en de effecten ervan zijn grotendeels onduidelijk.” Sommige beperkingen, zoals bandbreedte en rekenkracht, kunnen uiteindelijk worden overwonnen door creativiteit en doorzettingsvermogen. Anderen, zoals de snelheid van het licht, die een grote uitdaging vormt voor het onderhouden van realtime interactieve weergaven van meerdere individuen die door vele duizenden kilometers van elkaar zijn gescheiden, zullen waarschijnlijk hardnekkig resistent blijven tegen menselijke innovatie.

De grootste uitdaging van allemaal

Terwijl bestaande platforms en nieuwe disruptors zich haasten om hun eigen unieke stukje virtueel onroerend goed te bouwen, worstelt Ball ook met wat misschien wel de grootste uitdaging is om een ​​allesomvattende metaverse te creëren: de resulterende kakofonie van onafhankelijke virtuele werelden met elkaar laten communiceren. Om het probleem van interoperabiliteit op te lossen, moet een reeks overeengekomen technische normen worden vastgesteld en mogelijk een zinvolle dosis overheidsinterventie. We zullen een heel klein voorproefje krijgen van hoe dit laatste eruit kan zien, aangezien de interoperabiliteitsvereisten van de Europese Unie voor berichten-apps de komende jaren van kracht worden.

Hoe effectief ‘The Metaverse’ ook is in het beschrijven van de belangrijkste drijfveren en belangrijkste elementen van de miljarden die worden geïnvesteerd in wat hij ‘het volgende internet’ noemt, het is minder overtuigend in de bewering dat het feitelijk ‘alles zal revolutioneren’. Het overgrote deel van de economische waarde die tegenwoordig uit deze technologieën wordt gegenereerd, heeft betrekking op gaming-toepassingen. Hoewel het waar is dat gaming niet langer in de eerste plaats de provincie is van asociale tienerjongens – de sector heeft Hollywood en de muziekindustrie samen nu zelfs overtroffen – doet het relatieve gebrek aan boeiende use-cases de vraag rijzen hoe echt revolutionair het zal zijn. Inderdaad, voor de meeste andere beschreven of overwogen toepassingen – of het nu in de geneeskunde, het onderwijs of anderszins is – is het minder dan duidelijk dat een volledige metaverse eigenlijk vereist is.

Wat meer is, voor degenen onder ons die zich zorgen maken over de toename van asociaal gedrag in de nasleep van een pandemie die persoonlijke menselijke interactie ontmoedigde, roept de uiteindelijke opkomst van de metaverse zowel onheil als ontzag op. Ball is terecht gefocust op regelgevende benaderingen om te voorkomen dat de poortwachters van het bedrijf even dominant zijn in de virtuele als in de fysieke wereld. Maar een economisch significant parallel universum dat anonimiteit mogelijk maakt, roept een groot aantal regelgevende en sociale problemen op die veel verder gaan dan concurrentie en innovatie die evenveel, zo niet meer, aandacht vereisen.

Gelukkig, gezien hoe lang het zal duren voordat de metaverse werkelijkheid wordt, hebben we tijd om de regulering ervan voor de verandering goed te krijgen. Iedereen die zich inzet om dat te proberen, kan erger doen dan te beginnen met een kopie van De Metaverse.

Jonathan A. Knee is hoogleraar beroepspraktijk aan de Columbia Business School en senior adviseur bij Evercore. Zijn meest recente boek is “The Platform Delusion: Who Wins and Who Loses in the Age of Tech Titans.”