Jimmy Chin is op een missie om de grootste avontuurlijke atleten ter wereld te laten zien. Via zijn werk met merken als The North Face en Yeti tot bekroonde documentaires als Gratis solo en De redding, zijn de projecten van Chin even spectaculair als gevaarlijk. Het geheim van het succes van Chin ligt in zijn aangeboren vermogen om deze atleten zo te humaniseren dat de rest van de bevolking kan begrijpen waarom ze zichzelf tot het uiterste drijven.
Chin opent opnieuw de deur naar een wereld waar het onmogelijke mogelijk wordt in Rand van het onbekende met Jimmy Chin. Gecoproduceerd met zijn vrouw, E. Chai Vasarhelyi, Rand van het onbekende is een diepgaand beeld van ‘s werelds beste avontuurlijke atleten terwijl ze zich enkele van de meest baanbrekende momenten in hun leven en de beslissingen achter deze bezigheden herinneren.
In een interview met Digital Trends spreekt Chin over zijn waardering voor deze atleten en waarom ze hun grenzen blijven testen, zelfs als dit de dood tot gevolg kan hebben. Chin verkent ook Gratis solozijn samenwerkingsproces met Chai, en hoe hij een potentiële carrière bij de VN verliet om in Yosemite te klimmen.
Opmerking: dit interview is ingekort en bewerkt voor lengte en duidelijkheid.
Digitale trends: Rand van het onbekende volgt enkele van de meest geprezen atleten ter wereld, maar het is ook een karakterstudie over mensen die er zoveel jaren in hebben gestopt om hun vak te perfectioneren en hoe de beslissingen die ze nemen van invloed zijn op de mensen om hen heen. Wat was het oorspronkelijke doel achter deze serie?
Jimmy Chin: Ik denk dat het oorspronkelijke doel was om een insider een beeld te geven van wat het betekent om een professionele topsporter te zijn in 2022, en het publiek een diepere waardering te geven van wie deze atleten zijn en wat ze werkelijk doen. Ik denk dat er veel misvattingen zijn over deze avontuurlijke atleten in de buitenlucht. Ik wilde die insider-view geven, zodat mensen meer met hen in contact konden komen. Ik denk dat veel van de percepties van deze ongelooflijke atleten en buitengewone atleten en mensen zijn dat ze niet zijn zoals zij. Maar in werkelijkheid, als je ze in dit soort situaties ziet en de beslissingen die ze moeten nemen, hoop ik echt dat het publiek echt contact maakt op een ander niveau.
Alle atleten in de serie erkennen de gevaren in hun respectievelijke sporten. In sommige gevallen is het leven of dood. Voor een normaal persoon is het moeilijk te begrijpen waarom iemand zichzelf zo zou blijven pushen. Je hebt dit aan beide kanten gehad. Waarom blijven deze atleten deze risico’s nemen en duwen ze zichzelf naar het onbekende?
Er zitten veel lagen in, en ik denk dat dat ook is wat we in de serie willen delen. Voor de meeste van deze atleten is dit een levensstijl voor hen, en deze sporten bieden een diepe betekenis en doel. Het gaat ook om de gemeenschap waarin ze leven binnen deze sporten. Er is ook die transcendente ervaring die mensen hebben. Alles wat ze gedurende jaren en jaren van oefenen en trainen hebben geprobeerd te doen, kruist met een enorm, schijnbaar onmogelijk doel. Als je zoiets voor elkaar krijgt, is er echt geen andere ervaring die daaraan kan tippen. Als je dat eenmaal hebt geproefd, is het echt moeilijk om er vanaf te lopen.
Deze afleveringen kijken echt naar enkele van hun meest uitdagende momenten. Weet je, enkele van de moeilijkste, cruciale momenten in hun carrière en hoe ze erin slagen? [them]. We dachten gewoon dat je door het vertellen van deze verhalen veel inzicht krijgt in wie deze buitengewone mensen zijn, maar je krijgt ook een idee van het ambacht van wat ze doen, de besluitvorming, de risicobeoordeling, hun benadering van wat zij doen. Dat is de diepgang die we aan het publiek wilden geven, zodat ze echt konden waarderen wat ze daar doen.
En ik vind het gewoon geweldige verhalen. Ik beschouw ze als de beste verhalen die je nog nooit hebt gehoord. Je kunt al deze atleten volgen en je kunt al deze momenten zien. Als je niet echt, echt elke beweging van deze atleten volgt, hoor je misschien het een en ander, en dan zullen ze een moment hebben waarop ze iets buitengewoons doen. Ze krijgen veel media, en dan gaat het zo’n beetje weg. Maar de verhalen die hen echt hebben geraakt, hoor je vaak niet, en daarom wilden we die verhalen vertellen.
Ik vind het zo fascinerend dat deze atleten weten wanneer er iets mis is en kunnen zeggen: “Hé, het is gewoon niet mijn dag. We gaan het niet doen.” Heb je als filmmaker en fotograaf ooit de stekker uit een project moeten trekken?
Ja, de hele tijd.
Is het een veelvoorkomend verschijnsel?
Ja, zeker, of je hebt gewoon niet de capaciteit om te filmen, vooral als je op expeditie bent en deel uitmaakt van het klimteam. Er zijn eindeloze momenten waarop ik kan bedenken waar ik was, “Nou, dit zou buitengewoon zijn, maar ik moet klimmen of ik moet omgaan met de touwen, of ik moet de portaledge ophangen.” Op zo’n expeditie moet je letterlijk je gewicht dragen.
Ik hou van dit idee van de “overgangsrite” in de sport. Als ik een opkomende voetballer ben, moet ik in het zuiden gaan spelen op een grote school. Als ik een surfer ben, ga ik naar Pipeline. Maar als ik een klimmer ben, ga ik naar Yosemite. Wat maakt Yosemite zo speciaal voor klimmers?
Zeker, in de eerste plaats de geologie en het landschap. Behalve dat het adembenemend mooi is, is het klimmen daar buitengewoon. Het is echt toegankelijk, een beetje zoals Pipeline. Het is daar aan de noordkust. Als je wilt zien waar je staat in de hiërarchie vanuit historisch perspectief of op dit moment, kun je jezelf testen in Yosemite en vrij snel ontdekken waar je staat.
Maar het is ook inspirerend. Je gaat erheen als klimmer, en het is niet alleen een testterrein, maar het is ook een plek om te genieten van klimmen en jezelf te pushen als klimmer en omringd te worden door hele, hele goede klimmers, wat ook inspirerend is. Het heeft niet alleen buitengewone klimmers voortgebracht, maar het heeft ook veel echt interessante mensen voortgebracht zoals Yvon Chouinard of Doug Tompkins of mensen die verder zijn gegaan dan klimmen en geweldige dingen hebben gedaan.
Waar bewaar jij je Oscar?
[Laughs] Hij staat in mijn garage.
Het is zo’n geweldige prestatie, en toch heb ik het gevoel dat iedereen die een Oscar wint, zegt: “Oh, het is in mijn andere huis”, of “Het is in mijn badkamer.”
Ja, hij staat in mijn garage. Op een dag zal het waarschijnlijk verhuizen, maar nu staat het in mijn garage.
Persoonlijk, Gratis solo is een van de grootste prestaties in het filmmaken. Het was zo’n angstaanjagende rit, zelfs als ik wist dat Alex Honnold het uiteindelijk overleeft. Ik heb zoiets van: “Kan hij de karate-kick doen bij het Boulder-probleem? Komt hij er wel doorheen?” Heb je vier jaar verwijderd van de film, een stap terug kunnen doen en waarderen wat jij en je team hebben kunnen vastleggen?
Ik heb het al heel lang niet meer gekeken. Ik was gisteravond eigenlijk met Alex aan het sms’en omdat we hopen binnen een paar weken contact te hebben en te gaan klimmen. Ik besteed er niet echt veel tijd aan om erover na te denken, maar veel mensen komen zeker nog steeds vrij routinematig naar me toe en zeggen dat ze Gratis solo en heb er echt van genoten. Het is een beetje verbijsterend.
Ik probeer me voor te stellen hoeveel mensen het daadwerkelijk hebben gezien en wie is? heb het gezien. Dat vind ik altijd interessant als ik hoor wie de film heeft gezien. Het is een vrij breed spectrum van mensen die van de film hebben genoten. [Laughs] Ja, het is cool. Het is cool. Als filmmaker kun je er alleen maar van dromen en ernaar streven dat mensen geraakt worden door je werk, en hopelijk geïnspireerd door thee werk. Dus daar ben ik dankbaar voor, elke keer als ik het hoor.
Nu regisseer je een speelfilm met Chai genaamd Nyad. Wat was de grootste uitdaging bij het regisseren van een speelfilm?
Ik heb zeker een veel grotere waardering voor wat het betekent om een verhalende, gescripte speelfilm te regisseren. Het intensiteitsniveau en het aantal beslissingen dat u dagelijks moet nemen. De uren die je draait tijdens de productie en de druk. Budget, planning, studioverwachtingen, het talent, je crew. Jij bent de kapitein van het schip en je moet elke ochtend verschijnen om dat schip te besturen en iedereen in dezelfde richting te laten bewegen. En er zijn eigenlijk overal ijsbergen. [Laughs]
Maar in veel opzichten heb ik het gevoel dat mijn carrière me daar heel goed voor heeft voorbereid, gewoon op veel expedities. Vooral het werken met talent voelde hij heel vertrouwd. Het geeft groot talent de ruimte om op hun best te presteren, wat ik drie jaar met Alex heb gedaan. Hij probeerde de druk van de film en alles om hem heen weg te nemen, zodat hij kon doen wat hij deed. Het was mijn taak om het superstrak, superduidelijk te houden, zoals een landingsbaan voor hem creëren.
In veel opzichten deed ik dat met Annette [Bening] en Jodie [Foster]. Ze zijn buitengewoon in wat ze doen. Ze zijn meesters in hun vak, en het is jouw taak om de best mogelijke prestaties uit hen en de best mogelijke prestaties uit je hele team te halen: DP’s, garderobe, iedereen. Het is een enorme teamprestatie en ik heb er echt van genoten. Iedereen in dezelfde richting laten bewegen en iedereen op het hoogste niveau laten presteren. Zo maak je elk soort geweldig werk, zodat het allemaal heel vertrouwd aanvoelde.
Je kunt dit allemaal met Chai doen. Is het fijn om je partner naast je te hebben terwijl je meer dan levensgrote taken doet? Is het lonend?
Ja het is. Het is duidelijk dat, zoals je je misschien kunt voorstellen, er uitdagingen zijn die gepaard gaan met trouwen, kinderen krijgen, een film regisseren en samen een film produceren. Maar we brengen heel verschillende dingen naar de tafel, en ik denk dat we elkaars blinde vlekken op veel manieren dekken. We doen dit al zo lang dat het heel gemakkelijk is om te zeggen: ‘O, oké. Dat heeft ze. Ik hoef er niet over na te denken.” Het geeft me de ruimte om te doen wat ik moet doen op een steeds beter niveau, en zij kan het hare op een beter en hoger niveau doen als we nadenken over de verschillende onderdelen van het filmmaken. Dus dat maakt het echt leuk, en ik denk dat we er steeds beter in worden.
Met De redding, het is een van de beste re-enactmentbeelden die ik ooit heb gezien. Wat ging er achter de beslissing om re-enactments te maken?
We wisten altijd dat we re-enactments wilden doen en we wilden ze er echt uit laten zien en voelen. Toen we ons eenmaal hadden verplicht om re-enactments te doen en geen animaties, weet ik hoe ik wilde dat het eruit zou zien en zou voelen. Ik wilde dat mensen hun adem inhielden in het theater. Ik wilde dat mensen zich claustrofobisch zouden voelen. Ik wilde dat mensen hun adem inhielden, net zoals ik wilde dat mensen hun handpalmen zouden laten zweten als ze kijken Gratis solo. Ik wilde dat mensen in hun stoel kronkelden en zich heel erg ongemakkelijk voelden.
We vonden het ook heel belangrijk om het vast te leggen in termen van authenticiteit en ervoor te zorgen dat het echt voelde en er echt uitzag voor de mensen die het daadwerkelijk deden, daarom hebben we ze er echt in gehaald en we zeiden: “We gaan om je te schieten terwijl je het doet.” Dat was het soort denkproces erachter. Maar houd het ook echt en authentiek en gebruik het alleen als dat nodig is om het verhaal vooruit te helpen. Het draait bij ons altijd om het verhaal.
Ik las dat je van het bestuderen van internationale betrekkingen en vergelijkende godsdienstwetenschap deze beroemde klimmer bent geworden. Waarom heb je alles laten vallen om naar Yosemite te gaan en te klimmen?
Ik heb lang gedacht dat ik internationaal recht zou gaan studeren. Ik dacht dat ik bij de VN zou werken of een of andere diplomaat zou worden of in dat domein bij de Verenigde Naties zou werken. Het was iets waar ik echt een sterk gevoel bij had, maar de roeping van klimmen overschaduwde alles. Het is een van die dingen waarbij ik dacht: “Oh. Ik doe het gewoon een jaar.” Ik doe het nog steeds. Het was een van die dingen waar ik niet kon niet moeten. Dat was het probleem. Het was een behoorlijk serieuze koerscorrectie. Vanaf het voorbereiden om te proberen naar Georgetown te gaan, was ik behoorlijk serieus. Toen dacht ik: “Eigenlijk ga ik in een grot in Yosemite wonen.” [Laughs]
Ik denk dat het het beste is gelukt als ik eerlijk ben.
Ja, het is best goed. Ik ben best tevreden met waar ik ben beland.
Rand van het onbekende met Jimmy Chin gaat in première op maandag 5 september om 9.30/8.30 uur op National Geographic. Alle afleveringen zijn vanaf woensdag 7 september beschikbaar op Disney+
Aanbevelingen van de redactie
0 Comments